لطفا خود را بالاتر از قانون نبینیم و در راستای آن عمل کنیم....

در محیطهای کاری و تولیدی که اصل بر بهره وری است.باید یاد بگیریم گروهی کار کنیم باید یاد بگیریم یک تیم باشیم.بیاموزیم با اخلاق حرفه ای رفتار کنیم.باید کارگران و کارکنان قسمتهای مختلف یک شرکت اصل را بر ادب و نزاکت و تعامل و گفتگو قرار دهند.تا یک زبان مشترک بین همه کارکنان ایجاد شود تا بتوانیم با آن زبان مشترک به راه حلهای مشترکی برسیم.دیروز توی شرکتی که کار میکنم دوتا از کارگران بر سر هیچ و پوچ باهم بحث و مشاجره کرده بودند و آخر سر کار به کتک و کتک کاری کشیده بوده.و امروز هم معلوم شد هر دو تا اطلاع ثانوی از کار معلق هستند تا کمیته انضباطی در موردشون تصمیم گیری کنه. من که در محیطهای مختلف تولیدی بوده‌ام به خوبی میدانم که الان و بعد از یک روز از آن حادثه هر دوی آن کارگران از کرده خود پشیمان هستند.و آرزو می‌کردند که کاش راه حل بهتری در پیش می‌گرفتند.و باید بگویم در موقعیتی که فشار کاری بالاست.فضا،فضای تنش می‌شود.و براساس تجربه‌هایی که داشته‌ام.در آن لحظات که اغلب خستگی هم بر عضلات ما حاکم است.دیگر ما از مغز و هوشمان استفاده نمی‌کنیم.بلکه غریزه ها بر ما حاکم می‌شود و ما بیشتر تمایل داریم بر اساس احساسات و هیجانات عمل کنیم و اینگونه میشود که اغلب نتایجی تاسف بار حاصل می‌شود.مانند کتک کاری و در پی آن تعلیق این دو همکار من.باید سعی کنیم به قوانین و چارچوب سازمانی هر شرکت احترام بگذاریم.و در چارچوب همان قوانین از طریق گفتگو و پیدا کردن راه حل مشترک ؛جوی مناسب و شاداب ایجاد نماییم. در اینصورت است که رسیدن به بهره وری که هدف هر سازمان در حال توسعه است حاصل می‌شود.پس لطفا خود را بالاتر از قوانین نبینیم و در راستای آن عمل کنیم.

علت روزه خواری عمدی و آشکار!

اگر خودمان را مسلمان بدانیم طبق دستور صریح و آشکار قرآن روزه در ماه مبارک رمضان بر ما واجب شده است.و  به طور یقین شما بهتر از من می‌دانید این واجب الهی بر عده‌ای خاص که عذر شرعی دارند واجب نیست و به تناسب شرایط باید روزه قضا بگیرند و یا کفاره بپردازند.قصد موعظه یا نصیحت ندارم چون خودم هم از نصیحت کردن خوشم نمیاد ولی چون این روزها این مساله روزه خواری یک بحث اجتماعی هست.دوست داشتم نظر خودم را در این رابطه بیان کنم.من روزه داری را یک قانون الهی میدانم و وقتی ما روزه می‌گیریم یعنی اینکه ما این قانون الهی را محترم می‌شماریم.چرا که به یگانگی خداوند باور داریم.در اجتماع کنونی ما بخشی از مردم از یک دید روشنفکرانه به قضیه نگاه می‌کنند و مثل همکار من شهرام چند دلیل علمی جور می‌کنند و هفده ساعت روزه داری را امری اشتباه می‌دانند .عده‌ای دیگر از اجتماع کنونی با یک دلایلی که بوی افکار آن ور آبی را می‌دهد وجود دین و مذهب را به سخره میگیرند و آنرا امری خرافه میدانند و روزه نمی‌گیرند.آن چه برای من جای سوال است اینه که این افراد چرا اصرار دارند علنی روزه خواری کنند.دوست دارم به عقل و وجدان خود بیاندیشیم که اگر با هر فکر و برداشتی نمی‌خواهیم روزه بگیریم آیا بهتر نیست روزه خود را پنهانی بخوریم.آیا بهتر نیست به یک قانون الهی احترام بگذاریم.البته ما ایرانیها به طور کلی کمترعادت به رعایت قوانین داریم.و یک جورایی همیشه خودمان را فراتر از قانون می‌دانیم.نمونه‌اش همین قوانین راهنمایی و رانندگی.راهنمایی و رانندگی را گفتم چون هر روز قانون شکنی را در جاده و خیابان می‌بینیم.به لحاظ شهروندی و به دید یک ایرانی خواهان پیشرفت باید به قوانین اجتماعی احترام بگذاریم.قانون اجتماعی در مورد روزه در ماه مبارک رمضان به ما میگوید که به طور آشکارا نباید روزه خواری کرد.پس لجبازی کنیم و با رعایت این قانون به پیشرفت خود و جامعه کمک کنیم.