وبلاگ رو بیشتر به این خاطر دوست دارم که یک جور تفکر نوشتاری هست یعنی شما وقتی دارید درباره موضوعی می‌نویسید فکر شما در مورد موضوع به شکل نوشته درمیاید.وقتی هم افراد مختلف این نوشته شما رو میخونن با طرز فکر شما آشنا میشن.همین باعث میشه یک جریان تبادل افکار به وجود بیاد.یک راه مناسب برای گفتگو کردن و نزدیک شدن به زبان و فکر همدیگه ایجاد میشود و این خود میتواند همدلی و همزبانی بیشتری را ایجاد کنه! همدلی و همزبانی هم از عناصر سازنده و مهم یک جامعه زنده و پویا و رشد یافته است.وقتی ما یک جامعه همدل و همزبان داشته باشیم در سطح اجتماعی هم با آسیبهایی کمتری مواجه میشویم.فرهنگ کشور زیر سایه همدلی و همزبانی فرصت رشد پیدا میکند و تبدیل به فرهنگ بالنده میشود.پس لازمه این همدلی این است در شرایط مختلف ازطریق ادب و احترام با یکدیگر گفتگو کنیم تا به یک زبان مشترکی برسیم.زبانی که بیان کننده نیازهای همگانی باشد...
این مسایل وقتی کوتاه بیان بشوند جالب هستند ( مثل حرفهای قبل از انتخابات ریاست جمهوری ) ولی وقتی باز شده و به آنها پرداخته شود منجر به بددلی و بدزبانی می شود ( مثل نتایج کار ریاست جمهوری )
شما کار خوبی می کنید که مختصر و گذرا می نویسید
اگه به جوامع ژاپن و کره جنوبی بنگریم یا حتی کشوری مثل آلمان را از لحاظ اجتماعی مدنظر قراردهیم همدلی و همزبانی از مولفه های اصلی سازمانها ؛ کارخانه ها و البته گروه های مردمی به شمار میره.من نتیجه مطالعات خودم را می‌نویسم برای داشتن یک جامعه موفق نیازمند همدلی و همزبانی هستیم.همدلی و همزبانی را از مولفه‌های پیروزی های اخیر تیمهای فوتبال و والیبال هم میدانم همدلی و همزبانی که نه به شکل ایده ال. آن ولی در سراسر دو فدراسیون والیبال و فوتبال شکل گرفت و به موفقیت انجامید.