فرهنگ و هنر ایرانی از شعار تا واقعیت!

چند روز پیش در وبلاگ یادداشتهای دادو (http://dado23.blogsky.com) ضمن مطالعه یک پست به یه جمله برخوردم که کمی منو به فکر فرو برد.جمله این بود "هنر نزد ایرانیان است و بس!"با خودم گفتم این جمله چقدر واقعیت داره؟آیا میتوان هنر را در یک چارچوپ جغرافیایی محدود کرد؟آیا این جمله این معنا را میدهد که سایر مردم جهان و سایر نقاط دنیا نسبت به هنر و هنرمندان و آثار هنری بیگانه هستند؟امروزه میتوان با استفاده از تکنولوژی اینترنت و صرف کمی وقت به آسانی به این پرسشها جوابی روشن داد.هنر در تمامی ابعاد آن در سراسر دنیا وجود دارد.به طور مثال هنرمندان و هنرورانی چون ویلیام شکسپیر و پیکاسو را میتوان نام برد که هر کدام به نوبه خود آثار درخور و یگانه ای خلق کرده‌اند.وقتی لیست پانصد هنرمند برتر سال را که موسسه بین المللی آرت پرایس هر ساله منتشر میکند را می‌بینیم تنها نام چهار ایرانی را مشاهده می‌کنیم.که افشین پیرهاشمی و فرهاد مشیری و شیرین نشاط و رضا درخشانی جزو این لیست می‌باشند.خب می‌بینیم که جمله معروف فوق متناسب با حقیقت زمانه ما نیست.البته من هم مثل هر ایرانی دیگر هنرمندانی برجسته چون استاد کمال الملک؛استاد فرشچیان و استاد محمد رضا شجریان و سهراب سپهری را می‌شناسم و به وجود آنها افتخار می‌کنم.اما مایلم بگویم همه هنر نزد همه مردم جهان است.هنر ایرانی هم جزو برجسته ترین و درخشنده ترین هنرهای جهانی می‌باشد که علاقمندان آثار هنری ایرانی در سراسر دنیا فراوانند.نمونه‌اش استقبال فراوان مردم از کنسرتهای استاد محمدرضا شجریان در کشورهای اروپایی و آمریکایی و سایر نقاط دنیاست.البته باید بپذیریم در قسمت پهناوری از تاریخ و تمدن ایرانی؛هنر و فرهنگ ایرانی حتی از مرزهای جغرافیایی فلات ایران هم عبور کرده بود.هنر در ایران باستان با ارتباط و تعاملی که با تمدن مصر و بابل و چین داشت روح عظمت و پاکی و مهرورزی را در کالبد آثار تاریخی و فرهنگی خود دمیده است.