از دید من حس موفقیت؛از خود موفقیت خیلی مهمتره! اصلا این حس موفقیت هستش که به خود موفقیت میانجامد.مثلا در مورد کلاس اولی ها که تازه به مدرسه میروند باید کاملا مواظب بود که حس موفقیت در اونها وجود داشته باشه.یا در سطح اجتماعی باید شرایطی پدید آورد که مردم به طور مستمر حس موفقیت را بچشند.و البته باید از لحاظ برنامه ریزی های کلان این مهم صورت بگیره.در زندگی شخصی هم ما باید تلاش کنیم تا از حس موفقیت فاصله نگیریم.باید بدانیم که منفی بافی ها و بهانه تراشی برای تلاش نکردن ما را از حس موفقیت دور خواهد کرد.هفته‌ای که گذشت هفته‌ای بود که ایرانیان سراسر دنیا دوبار حس موفقیت را تجربه کردند.به نوبه خودم امیدوارم این حس موفقیت در سطح اجتماعی و فردی برای سراسر ایرانیان دنیا ادامه داشته باشه.این مهم با برنامه ریزی هوشمندانه و تلاش متمرکز قابل دستیابی است.
دیشب وقتی با یکی از دوستانم چت می‌کردم.ازش خواستم سری به وبلاگ جدیدم( همین وبلاگی که الان داری میخونیش ) بزنه.دوستم بعد از یه نگاه سرسری به وبلاگم گفتش که مطالبش خیلی طولانی بود باید سر فرصت بخونمشون .این جمله دوستم منو وادار کرد که دوباره به مطالب قبلی نگاهی منتقدانه بیندازم.حالا باید بگم حرف دوستم درسته ! از این به بعد باید سعی کنم.بهتر و خلاصه تر بنویسم تا خوندنش راحتتر باشه.بالاخره این نکته رو باید در نظر بگیریم که مغز مطالب کوتاه و پر معنی رو بیشتر دوست داره.و روانشناسی هم این موضوع رو تایید میکنه و تاکید میکنند که مغز بسیار خلاصه دوست هست.
بعضی وقتها آدم به این نتیجه میرسه که زندگیش یه جورایی قفل شده .مخصوصا وقتهایی که چندتا کار آدم باهم به بن بست میرسه.احساس یاس و ناامیدی به آدم دست میده.خب من چند بار توی این وضعیت گیر کردم.همیشه توی اون مواقع به این فکر میکنم.چرا این وضعیت برای من ایجاد شد.خب اخیرا یه جواب واسش پیدا کردم و اون اینه که ما بر پایه اصول زندگی نمیکنیم.زندگی بر پایه اصول این همون چیزی هستش که بهش نیاز داریم.این موضوع را بعد از خوندن یه مقاله خوب از جناب آقای مالکی مخترع فکرافزار جی 5 فهمیدم.
تماشای فوتبال به سبک ایرانی خصوصیات خودش رو داره.باید اعصاب پولادینی داشته باشید.ممکنه به ضعیفترین تیم مانند لبنان ببازید.و ممکنه قویترین تیم گروه یعنی کره جنوبی را دوبار ناباورانه و به دور از انتظار شکست بدید.امروز یکی از اون روزها بود که باید دوباره میبردیم.تا به جام جهانی راه یابیم .و ورود به قله فوتبال دنیا اینبار با درخشش قوچی یا همان رضا قوچان نژاد برای ما میسر شد.البته جنگ روانی بین دو تیم را نباید از یاد ببریم.جنگی که با اظهار نظر مربی کره چوی کانگ هی شروع شد.و صد البته کارلوس کی روش به خوبی از عهده آن برآمد.و اون حرکتش در پایان بازی که به سوی سرمربی کره ای رفت واقعا جالب بود.ولی فراتر از این موارد امیدوارم با اصلاح ساختارهای اقتصادی و فنی و فرهنگی این ورزش شادی آفرین و محبوب در کشورمان در حد بالایی توسعه پیدا کند.مسایل بسیاری از جوانان پر شور ایران در قالب این ورزش جهانی قابل مطرح شدن و حل شدن هست.به ویژه حالا که به نوعی این ورزش پرطرفدار محل تلاقی تکنولوژی،اقتصاد و علوم مختلف از جمله جامعه شناسی و علم روانشناسی و ...می‌باشد.